2025 wordt het jaar van de veranderingen, maar ook met vaste momenten in de week.
Eerst maar even de veranderingen.
(Schoon)moeders komt in 2025 bij ons inwonen en dat betekent de komende maanden veel verbouwen, zowel binnen als buiten. De tuinkamer wordt haar living, de bibliotheek de slaapkamer, de logeerkamer een kledingkamer en de strijkkamer haar naaikamer. De badkamer in het voorhuis, die ik recent heb opgeknapt i.v.m. lekkages, gaat nu helemaal op de schop en wordt aangepast aan moeders wensen. De tegels zijn uitgezocht, zo ook de tegels voor in de haar nieuwe huiskamer. Het slopen en opbouwen kan beginnen of liever is al begonnen. Want voordat je ruimte creëert moeten we eerste ontspullen en dus staat prikbord vol met aanbiedingen, zoals bijzettafeltjes, een keyboard met toebehoren en een bureaustoel. Ook de kringloopwinkels zijn niet ontevreden over onze ingeleverde spullen en de milieustraat wordt met enige regelmaat bezocht om overbodige en niet meer bruikbare spullen te dumpen. Bijzonder is wel dat ik jaren boeken heb verzameld van o.a. Mart Smeets, Baantjer, Toon Hermans, Youp van ’t Hek en Marten Toonder. Behalve de laatste gaan al die verzamelingen de deur uit. Hoe? Dat is nog een vraag, maar vermoedelijk wordt het de kringloop. Ik vind het wel jammer, maar ook niet anders dan dat. Het zijn maar boeken en het verzamelen, met name zoeken in de kringloopwinkels, in de afgelopen jaren was gewoon leuk om te doen.
Het buitengebeuren vraagt ook de nodige aandacht. Zo waren er plannen om alle houten kozijnen te vervangen door kunststof kozijnen en dubbel glas. De nodige offertes zijn al binnen en die liegen er niet om.
We maakten ons ook zorgen over de voorgevel, die puur wit was, maar nu toch lelijk begint te worden. Tevens was er ook verzakking te zien van de rollagen boven de vensters en lieten stukjes van de voegen los. Tijd om een gevelspecialist te raadplegen. Nou de gevelspecialist was helder en duidelijk. Voordat we überhaupt kunststof kozijnen kunnen plaatsen moet de muur boven de kozijnen worden verstevigd met bewapening. De muur moet gereinigd worden van de verflaag en voegen opnieuw worden aangebracht. Op de rand langs het dak moet een zinken afdeklaag en bij de ornamenten dient lood te worden aangebracht. Kortom een flinke en dure klus die onvermijdelijk lijkt, voordat we verder kunnen met de verbetering van de kozijnen. Grappig is wel dat de gevelspecialist zich afvroeg of het wel zinvol is om de houtenkozijnen te vervangen, want die ondersteunen de gevel en kunnen nog heel lang mee. Dat heeft ons ook aan het denken gezet. Misschien moet we er toch voor kiezen om de ramen die nog geen dubbelglas hebben te laten vervangen door houten kozijnen met dubbelglas en de rest zo te laten als het is. En om de zoveel jaar de schilder te vragen onderhoud te plegen. Het antwoord gaan we in de komende weken vinden. Ondertussen is de tuinkamer ontmanteld, nog niet leeg, maar dat scheelt niet veel. Mooie ruimte voor een kleine huiskamer van 24 vierkante meter. Een student zou er jaloers op zijn! Stap voor stap gaan we het verbouwingswerk vormgeven. Deze week zijn we tevens begonnen met het weghalen van de schutting samen met de buren. Half maart komt de lokale aannemer vijftien meter nieuwe schutting zetten en kunnen we ook de heg van haagbeuk verlengen. Wordt vast heel mooi!
Nu naar de vaste momenten.
Wekelijks wordt er minimaal eenmaal gespind, bij voorkeur twee keer. Op de woensdagmiddag sta ik vast als vrijwillige gastheer in de centrale hal van het ADRZ-ziekenhuis om de patiënten te helpen bij het aanmelden en begeleiden naar de poliklinieken. Fantastisch en dankbaar werk om te doen. Sinds dit jaar ben ik op donderdagavond en soms op de maandagmiddag te vinden in het dorpshuis Kortgene om rondjes van vier spellen te bridgen bij de plaatselijk bridgeclub. Samen met bridgepartner René doen we het als beginnend bridgers helemaal niet slecht. Ik moet best nog wel veel leren en vooral onthouden, maar het gaat steeds beter. Na afloop krijgen we direct de uitslag en drinken we nog wat bij de ‘afterbridge’. En dan is er nog een wekelijkse column die wordt geschreven en dat vraagt elke zaterdag of zondag toch een paar uurtjes denk en schrijfwerk. Voor mijn lief ook elke week een momentje om de column te lezen en waar nodig te corrigeren op taalfouten en zinsamenstelling. Zo wordt nogal eens een vraagteken vergeten! Mijn lief zelf heeft ook haar vast momenten want die werkt nog vier dagen in de week, maar gaat over een half jaar terug naar drie dagen en daarmee krijgt ze meer vrije tijd.
Dit jaar is zo wel gevuld en af en toe willen we er ook nog even tussenuit.