|
En opeens was het 25 graden celsius op deze zaterdag. Jeetje, mijn korte broeken liggen nog opgeborgen en dus toch maar een lange spijkerbroek aangetrokken, maar wel een polo met korte mouwen. Overigens geen overbodige luxe die lange broek, want het was dan wel mooi weer, maar er stond een stevige wind. Heel aangenaam verder om wat te winkelen enzo. Dus, de Westerscheldetunnel was deze zaterdag tolvrij, togen we op naar Axel om even een marktje te doen. Daar waren we snel klaar want er stond een enkele kraam met levensmiddelen, zoals een visboer, polier, kaasboer en natuurlijk een plantenkraam. Bakken met violen gekocht voor op de tafel buiten en eentje voor schoonmoeders die wel een opfleurertje kan gebruiken nu ze huidgriep heeft, na een lange periode zware verkoudheid. Huidgriep, ik had er nog nooit van gehoord, maar bestaat wel degelijk. Ik keek op thuisarts.nl en wat schetst mijn verbazing het is een relatief vaak voorkomende maar onschuldige huidaandoening, die vanzelf weer overgaat binnen enkele weken. Huidgriep wordt door uw huidarts ook wel “pityriasis rosea” genoemd. Vooralsnog wordt huidgriep niet beschouwd als een infectieziekte en is dus niet besmettelijk. Het ontstaat vooral bij jongeren (75% is tussen de 10 en 35 jaar, met een piek rond 23 jaar). Vrouwen hebben het iets vaker dan mannen (ratio 3:2). Schoonmoeder heeft dus pech, want ze behoort tot de 25% die ouder is dan 35 en flink ook. Ze is jong van geest en laten we het daarom maar positief bekijken. Nog een paar weken en ze is er weer vanaf. In Axel gelijk de noodzakelijke boodschappen gedaan bij de Appie Happie en daarna richting Terneuzen voor een kringloopbezoek. We zijn erg van de kringloopwinkel, maar dat wist u al toch, en die pikken we onderweg altijd mee. Ik kwam er als een blij man vandaan, want ik had weer zeven boekjes gescoord voor mijn verzamelingen. Drie boeken van Kees van Kooten en vier uit de verzameling Kinderboekenweekgeschenken. Daarna langs onze huidgrieppatiënte om te kijken hoe het gaat en de violen af te geven. ’s Morgens waren we al bijtijds opgestaan om de tuinmeubels uit de winterberging te halen en weer op hun plekje te zetten op de terrassen in de achtertuin. Ook de meubels op de binnenplaats ontdaan van hun winterkleding en zo doen de tuinen weer gezellig aan en kunnen we aan de lente en zomer beginnen. Eerder deze week was ik drie dagen te vinden op de Hogeschool Zeeland of formeel de HZ University of Applied Sciences om te surveilleren. Ik schreef daar eerder al over in een column. Ook deze toetsperiode maakte ik weer de nodige leuke dingen mee en elke keer zijn het weer mooie, maar soms ook merkwaardige, ervaringen. Bij de laatste van de acht toetsen waarbij ik surveilleerde was er een studente die op een gegeven moment, ongeveer halverwege de toetstijd van 90 minuten, niet meer schreef en een beetje voor zich uit zat te staren. Ze zat later wat te frummelen met haar pasje en trok haar hoodie aan. Af en toe wisselde zij een blik met haar buurman. Wat is er aan de hand? Tijd om eens te informeren. De aap kwam uit de mouw. Ze was al klaar, maar wilde niet als eerste het lokaal verlaten. Net nadat een andere student dat wel had gedaan, leverde ook zij haar uitwerkingen in en ging er vandoor. Tijdens het surveilleren heb je alle tijd om wat te schrijven of na te denken. Zo vroeg ik me op eens af wat te doen als het alarm van in de school afgaat? Wat als je eigen ‘alarm’ afgaat ofwel je niet lekker wordt? Binnenkort maar eens vragen tijdens een volgend overleg met de surveillanten en de planners ervan. De vrijdag begon met een bezoek aan de Bergman Clinic in Rijswijk. Voor twee ACP-injecties in mijn rechterknie en linker enkel. Eerst werd er bloed bij me afgenomen dat vervolgens werd gecentrifugeerd ter bereiding van het PRP-concentraat. Dat plaatjesrijk plasma (PRP) wordt toegediend ter bevordering van weefselherstel. Bekend is dat het voor de knie in 80% van de gevallen goed werkt. Voor de enkel is er nog onvoldoende bewijs dat het echt gaat werken, maar het is te proberen. Over enkele weken zal blijken of het plasma zijn werk wel of niet doet. Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard. Maak er weer een leuke week van! |
