Komen we thuis met de auto van een dag of paar dagen weg, in dit geval het laatste, dan kwam poes Pip normaal gesproken de oprijlaan oplopen of van de trap stormen als we de deur opendeden. Deze keer niet. Vreemd! Ze was ’s morgens ook al niet bij het ontbijt verschenen, verzorgd door onze poezendames. Maar, het kan, want een poes blijft wel eens wat langer buiten om zich uiteindelijk weer te melden voor een aai en wat eten. Een dag later, twee dagen later, drie dagen later…. nog steeds geen Pip. Ondertussen gezocht en navraag gedaan in de buurt, zonder succes. Vermissing gemeld op amivedi.nl, facebook en andere sociale media. Tenslotte op dag vijf een poster gemaakt en in de buurt opgehangen bij veel bezochte plekken als AH, lantaarnpalen, het dorpshuis. Als dat net een uurtje achter de rug is, krijg ik een bericht van mijn buurman of ik even bij hem in de tuin langs wil komen. Oef, dat klinkt niet goed, dacht ik en dat was terecht. De deksel van zijn waterput was weg en in het water lag iets wat leek op….? Ik zal alle verdere details weglaten, maar het was onze Pip die een val in de waterput niet had overleefd, nog geen drieënhalf jaar oud. Thuis moest ik dat direct vertellen aan vrouwlief en aan een van de aanwezige poezendames. Dat viel niet mee en de tranen vloeiden volop en terecht, want Pip was een van onze huismaatjes. Met pijn in mijn hart heb ik haar een mooi plek gegeven in onze tuin, zodat ze nog wel een beetje bij ons is. Gelukkig hebben we Jip nog, die de afgelopen dagen al wat meer aanhankelijker was dan voor ons tripje. Ik las dat katten ook rouwen bij het verlies van een maatje, maar dat dit verschillende reacties kan opleveren, maar die moeilijk te voorspellen zijn.
- De achtergebleven kat verandert niet in zijn gedrag.
- De achtergebleven kat vertoont zoek- en stressgedrag. Er wordt gezocht op plekken waar de overleden kat vaak verbleef.
- De achtergebleven kat gaat ineens dingen doen die voorheen kennelijk niet konden, zoals op schoot liggen, ogenschijnlijk socialer en vriendelijker zijn naar personen, verstopt zich minder en is meer thuis.
Het lijkt erop dat Jip zich al iets socialer toont, maar punt 3 is zeker nog niet bereikt. Onderzoek in Amerika laat zien dat katten minder eten, meer slapen en meer miauwen na de dood van een bevriende kat. Dat gaat binnen zes maanden overigens weer over.
Wat een nare manier om onze vakantieperiode zo af te sluiten. We waren net terug van een korte zesdaagse trip naar Overijssel samen met schoonmama om even te relaxen na heftige weken na het overlijden van schoonpa en dat verlies verder een plekje te geven. Zo ook stilgestaan bij zijn verjaardag, die hij net op een paar weken na heeft gemist. 
Een vlaggetjesslinger, gemaakt van overhemden van de overledene, werd in het vakantieverblijf opgehangen zodat hij er toch een beetje bij was op die dag.
Jeetje zeg, wat is dat een rompslomp als een ouder komt te overlijden. Veel papierwerk, veel regelen zoals het opzeggen van abonnementen, verzekeringen en wat dies meer zij. Nog geen dag na de hele mooie crematie lagen de eerste brieven aan de erven van het pensioenfonds en de belastingdienst al op de mat. De aanhef van al die correspondentie wordt wel heel netjes begonnen met condoleances. Wat ons betreft hadden die brieven ook wel een paar weken later mogen komen. Naast het papierwerk moeten we pullen gaan opruimen, moeders blijven ondersteunen en alles een plekje geven en daar is Pip nu bijgekomen en zij gaf ons juist zoveel steun.
Zou Poetin ook verdriet kennen? Dat zou toch wel moeten met al dat leed wat hij onze wereld, zijn volk en met name nu Oekraïne aandoet. Misschien verandert hij nog in zijn gedrag of krijgt hij zoek- en stressgedrag. Want een kat in het nauw… Maar, liever zou ik hebben dat hij, wat tot nu toe onmogelijk lijkt, wat socialer en vriendelijker richting het Westen wordt. Tijd voor een goed gesprek tussen de partijen om te zoeken naar een waardige oplossing voor het conflict in Oekraïne.
Maak er maar een vriendelijke en sociale week van!