Het was een emotionele week, zeker voor Sophie Hermans, volgens Wilders de tassendrager van Mark Rutte. Afgelopen woensdag was het in de Tweede Kamer tijdens de behandeling van de voorjaarsnota opnieuw flink raak. Er werd weer eens op de man, in dit geval de vrouw, gespeeld in plaats van op de inhoud. Aan de interruptiemicrofoon vroeg Geert Wilders: “Hoelang heeft mevr. Hermans nog de ambitie om assistent tassendrager van de heer Rutte te blijven?”
Je zag Sophie Hermans van kleur en emotie verschieten en verklaarde met tranen in haar ogen dat ze niet van plan was op de vraag van Wilders te reageren. Tromgeroffel van de overige fractievoorzitters. Ze herpakte zich en gaf Wilders flink van repliek. Bozig zei ze dat ze geen wensen, eisen en dictaten van Wilders wilde uitvoeren en haar eigen verantwoordelijkheid neemt als fractievoorzitter van de VVD. In de talkshows die avond was het hot news, maar wel met hele uiteenlopende reacties. Louis van Gaal was bij OP1 te gast en had er respect voor en emoties mag je laten zien. Saskia Belleman was het daar niet mee eens, want je moet je niet op de kast laten jagen, zeker niet door Wilders.
Bij Vandaag Inside vond Johan Derksen het niet fatsoenlijk van Wilders, maar ja, je moet daar wel tegen kunnen, een plaat voor je kop hebben. Heleen Hendriks constateerde dat Hermans niet lekker in haar vel zit. René van der Gijp deed daar nog een schepje bovenop en wil dat we een beetje oppassen op Sophie, want die loopt waarschijnlijk op haar tenen in politiek Den Haag.
In het programma Humberto hoorde ik Helga van Leur zeggen dat het een trent van tegenwoordig is en gaf minister en partijgenoot Dennis Wiersma aan dat hij het flauw en lelijk vond van Wilders en de reactie van Sophie moedig vond.
Politiek voeren en zeker fractievoorzitter zijn van de grootste partij van Nederland blijft lastig en dan lig je onder vuur, zeker van de oppositie. Als je dan op je eigen partijcongres in een ‘veilige’ omgeving een mooie voorzet geeft dan is Geert Wilders niet te beroerd om die voorzet op enig moment te geven. Op het partijcongres kreeg Sophie een ongelooflijk lang applaus nadat ze haar speech als volgt had geopend: “Er zijn mensen die denken dat ik hier sta omdat ik de dochter ben van Loek Hermans. Er zijn mensen die denken dat ik hier sta omdat ik de politiek assistent was van Mark Rutte. Maar ik sta hier omdat ik mezelf ben, ik ben Sophie Hermans”.
Ja, wat moet je daar nu mee? Ik vond het geen sterke argumenten. Je staat daar als fractievoorzitter en dat moet je uitstralen. Dat doe je niet door te zeggen dat je bent wie je bent of te zeggen dat je fractievoorzitter bent. Zit er nog een cursusje ‘Hoe ga ik om met Geert Wilder’ aan te komen? Je kunt je afvragen of ze deze positie wel wil of wel kan hebben, dat het misschien wat te vroeg is gekomen. Nou vandaag kan ze daar nog eens rustig en uitgebreid over praten, nee niet met Mark Rutte, maar met vader Loek Hermans waar ze vast op bezoek is op deze Vaderdag.
Over Vaderdag gesproken. “Paps, jij ook een fijne Vaderdag”, roep één van mijn dochters via WhatsApp. Daar moet ik het voorlopig vandaag, net als in voorgaande jaren, mee doen. Drie van mijn kids vinden het niet nodig iets te laten horen of langs te komen. Ach, je berust in je lot!
Zou Poetin trouwens weten wat Vaderdag is en eens denken aan al die vaders die nu vechten voor het behoud van hun Oekraïne en de kinderen die hun vader zijn verloren in de afgelopen 116 dagen oorlog. Stop er mee Vladimir!
Maak er een vrolijke week van.