|
Ik word er wel een beetje gallisch van, het Eurovisiesongfestival. Ze kunnen de term songfestival beter vervangen door showfestival en echt Europees is het ook al lang niet meer. Wat doen Israël en Australia bij het Eurovisiesongfestival? Google zegt me dat ik het altijd verkeerd heb begrepen. Het gaat hier om de Eurovision Song Contest en bestaat sinds 1956. Het werd in eerste instantie door heel Europa uitgezonden, maar al sinds 1967 wordt het festival ook buiten Europa uitgezonden en is ook op Internet te volgen. Het dankt de naam aan het Eurovision TV Distribution Netwerk, een onderdeel van de Europese Radio-unie (EBU). Aan het songfestival kan ieder actief lid van de EBU meedoen, dus zo ook landen die net buiten Europa liggen. Het betreft landen in Noord-Afrika, het Midden-Oosten (Israël) en West-Azië. Sinds 2015 doet ook Australië (geen lid van de EBU!) mee. Dit jaar deden er 37 landen mee. 31 landen daarvan streden in twee halve finales om 20 finaleplaatsen. Uiteindelijk gingen er 26 landen naar de finale, want 6 landen hoefden niet mee te doen aan de halve finales en gingen direct door. De zogenaamde “Grote Vijf”, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië en Spanje, plaatsen zich elk jaar rechtstreeks voor de finale. Zweden, het land dat vorig jaar heeft gewonnen en nu gastland is voor het Songfestival, gaat ook rechtstreeks naar de finale. Dat vind ik wel terecht Die Grote Vijf landen mogen direct door naar de finale omdat ze het festival financieel ondersteunen. Moet Nederland dat ook niet eens gaan doen, zodat we niet meer naar de halve finale hoeven te kijken? Het kost me steeds meer moeite, want de meeste acts rond het liedje hebben heel veel showelementen en lichteffecten. En dan al die opvallende kleding? Je kunt je voorzichtig afvragen of het nu nog om de liedjes gaat of om de show eromheen. Ik ben fan van goede songs, Johnny Logan (Ierland), Céline Dion (namens Zwitserland), Buck Fizz (Engeland) en natuurlijk ABBA (Zweden) in 1974, nu 50 jaar geleden. Zouden de leden van ABBA misschien gaan optreden of gewoon acte de pesence geven tijdens de finale avond op deze zaterdag? We moesten het dit jaar doen met Joost Klein en zijn nummer ‘Europapa’, waarmee hij afreisde naar Malmö. Leuk nummer wel, niet mijn echte favoriete muziek, maar het lag wel lekker in het gehoor. Joost deed het vooraf heel goed in de peilingen en in Nederland was men al van overtuigd dat Joost ging winnen. Hij was bijzonder gekleed in zijn blauwe pak met fier uitlopende schoudervullingen en zijn witte steile haar. Het nummer was een ode aan zijn ouders, want Joost was al vroeg wees. In de halve finale ging het uitstekend en Joost was een van de tien deelnemers die door mocht naar de finale op zaterdag. Hoera! Daarna bleek het mis te gaan, een incident met een cameravrouw ter plekke. Joost zou, ik ben voorzichtig want was er niet bij, een dreigende beweging hebben gemaakt jegens de vrouw, die daarna hiervan aangifte heeft gedaan. Het hek was van de dam. Eerst mocht Joost op vrijdag niet deelnemen aan de repetitie voor de show voor de vakjury. Tijdens die show werd een opname getoond van het optreden van Joost in de halve finale. Geruchten gingen al rond dat Nederland zou worden uitgesloten van deelname aan de finale en zo geschiedde en daarmee viel de droom van Joost in duigen. AVRO/Tros, die Joost heeft uitgezonden was verbijsterd, stond paf en vond uitsluiting door EBU buiten alle proporties en heeft bezwaar aangetekend tegen deze beslissing. Voor de finale was dat te laat, maar het zal nog wel een staartje krijgen. Ik zal de AVRO/Tros even helpen met twee opties. De eerste is komend jaar of jaren gewoon even niet meedoen met dit rariteiten festival. Een tweede optie is om volgend jaar weer mee te doen en Joost Kleine opnieuw af te vaardigen. Europapa zal dan wel niet meer mogen volgens de regels van EBU. Overkwam Jeangu Macrooy ook niet zoiets tijdens de coronapandemie en het songfestival in Nederland een jaar werd uitgestel? Jeangu had een prachtig nummer ‘Grow’, een nummer met veel potentie, maar hij moest een jaar later met een nieuw nummer komen. Dat werd ‘Birth of a new age’, maar dat liedje viel veel minder in de smaak en haalde in de finale slechts een schamele 11 punten. Terug naar dit jaar. Joost Klein zelf heeft tot nu toe helemaal niet gereageerd op de beschuldigingen, zijn diskwalificatie en houdt zich angstvallig schuil. Zwitserland wint het songfestival met het nummer ‘The code’ uitgevoerd door Nemo (Mettler), die zich in 2015 non-binair verklaarde. Nikkie de Jager zou namens Nederland de punten geven, maar zij trok zich op de dag van de finale terug wegens alle commotie rondom de diskwalificatie van Joost Klein. Zij werd niet vervangen door een ander Nederlands jurylid. In plaats daarvan werd het uitdelen van de Nederlandse punten overgenomen door songfestivalbaas Martin Österdahl. Eerder die dag kondigde de Noorse jurywoordvoerder Alessandra Mele aan dat ze zou afzien van het geven van de punten. Zij werd vervangen door NRK-presentator Ingvild Helljesen. Mele zei dat haar keuze voortkwam uit de deelname van Israël aan het songfestival Käärijä, die de punten voor Finland zou geven, trok zich terug uit solidariteit met Klein. Ik heb niet gekeken omdat we naar het theater (Max van den Burg) gingen, maar vooral uit desinteresse. Enige overweging om vandaag alsnog terug te kijken naar het laatste deel was de verwachting dat ABBA ten tonele zou verschijnen. Dit bleek deels bewaarheid. De ABBAtars verschenen op het scherm en namen ons mee naar 1974 en zagen we beelden van de vertolking van Waterloo dat jaar. Dat nummer werd halverwege meegezongen door drie winnaressen uit de laatste 33 jaar, Carola (1991 namens Zweden met Fångad av en stormvind), Charlotte Perelli (1999 namens Zweden met Take me to your heaven) en Conchita Wurst (2014 namens Oostenrijk met Rise like a Phoenix). Een mooie combi. Welke Nederlandse artiest waagt zich volgend jaar, als we al meedoen, aan een Europees songfestival uitdaging? Maak er een mooie Europa, pa-pa-pa-pa-pa-pa na-na-na-na week van. |
