Feijenoord Express
Op 6 mei 1970 speelde Feijenoord de Europacupfinale tegen Celtic in het San Siro stadion in Milaan. Voor de supporters van Feijenoord reed er een speciale trein naar Milaan: de ‘Feijenoord Expres’, die op 5 mei vertrok uit Rotterdam. Ik, pas 19 jaar jong, was steward op die trein in wagon C en moest o.a. de paspoorten verzamelen en weer uitdelen na controle door de douane. Voor de rest had ik een makkelijke taak en weinig te doen, want het was natuurlijk een groot feest op weg naar Milaan. Het helpen bij het neerklappen van de couchettes was niet nodig want de supporters zaten nog volop aan het bier. Na aankomst op het station van Milaan de volgende middag, gingen de supporters te voet op weg naar het stadion wat best nog een eindje lopen was, maar de wedstrijd was pas ’s avonds. Nadat de passagiers waren uitgestapt, begonnen we met het opruimen van de rotzooi zodat de trein er weer netjes uitzag.
De Feijenoord Expres was georganiseerd door de Biljettencentrale, waar ik toen werkte. De Biljettencentrale was een dochteronderneming van de NS en gespecialiseerd in de uitgifte van tickets voor treinreizen naar het buitenland. Het hoofdkantoor zat in Utrecht, maar ik zat, samen met de heer Schouten, eerst aan het Rapenburg in huis bij het NBBS, maar al snel verhuisden we naar NS Station van Leiden waar we in het ticketoffice aan de uitgang ‘Oegstgeest’ kwamen te zitten. Dat betekende dat we op maandagochtend en vrijdagmiddag ook loketdienst hadden en treintickets verkochten. Als er iets goed is om je stressbestendig te maken is het wel in spitsuren achter een verkooploket van treintickets te gaan zitten waar alle klanten haast hebben om hun trein te halen. Dat is tegenwoordig natuurlijk heel anders, nu we als ov-reiziger inchecken met onze bankpas.
Nadat we de trein hadden opgeruimd zijn we met de collega’s en de directie een hapje gaan eten en daarna vertrokken we per taxi naar San Siro om de wedstrijd te zien. We hadden mooie plekken in het midden van het stadion op de 1e ring. Feijenoord – Celtic was een mooie wedstrijd. Celtic opende de score in de 30e minuut. Twee minuten later viel de gelijkmaker van de voet van Rinus Israel, die afgelopen 1 juli overleed op 83-jarige leeftijd. Het bleef lang gelijk. Pas laat in de tweede verlening won Feijenoord in de mist van Milaan, met 2-1, als eerste Nederlandse club de Europa Cup I, tegenwoordig de Champions Leage. Ove Kindvall maakte in de 116e minuut het winnende doelpunt. Uiteraard moest ik hieraan terugdenken toen deze week bekend werd dat Ove op 82-jarige leeftijd is overleden. De beide doelpuntenmakers voor Feijenoord in die finale zijn niet meer onder ons. Overigens zijn van de 16 spelers uit het team van toen er nog maar 7 in leven en dat zijn allemaal tachtigers. De coach van toen, Ernst Happel, overleed al in 1992 en werd net geen 67.
De uitreiking van de beker heb ik niet meer meegemaakt want we moesten weer snel terug naar de trein om de terugreis voor te bereiden en de gasten op te vangen. Het was natuurlijk één groot feest, maar al snel nadat de trein op weg ging waren de meeste passagiers zo moe dat het al snel stil werd in de trein. Pas uren later in de vroege ochtend bij de Nederlandse grens werd er weer bier in geslagen op het station bij Emmerich en kwam de feeststemming opnieuw op gang tot aan Rotterdam. Wat een belevenis deze driedaagse reis. Ik heb goed verdiend aan de fooien, aan werken op wat normaal vrije dagen waren en natuurlijk Feijenoord in levenden lijve de Europacup zien winnen.
Ik kan terecht zeggen: ’Ik was erbij in 1970!’