Neen, het gaat deze week niet over de jaarwisseling, als je dat soms dacht. Alhoewel, de eerste pepernoten rolden deze week, terwijl de temperaturen oplopen tot 30 graden, van de band in de pepernotenfabriek. Het waren volgens mij trouwens geen pepernoten maar kruidnoten met een omhulsel van witte of bruine chocolade.
Hij is niet zo oud geworden (46 jaar). Per 1 juni 2023 was hij er niet meer. Eerst was het een ponskaart, die in de jaren tachtig werd vervangen door een blauw formulier die in 2002 weer werd vervangen door een geel formulier. Hij had zijn topjaar in 1995 met 300 miljoen verwerkte exemplaren. In 2022 waren er dat nog 3 miljoen per jaar. Ik heb het natuurlijk over de acceptgiro. In 1977 kwam de acceptgiro(kaart) op de markt. Bedrijven maakten er gretig gebruik van en als ze hun klanten een rekening stuurden, ging deze gepaard met een acceptgiro kaart. Invullen, ondertekenen, afscheuren en in de (gratis) envelop naar je bank sturen. Zo was het in het begin, de laatste jaren betaalden 9 van de 10 ontvangers van een acceptgiro deze via internet- of mobiel bankieren. Reden voor de producent van de acceptgiro, Currence, om er nu mee te stoppen. Per 31 maart stuurden, als het goed is, bedrijven en instellingen al geen acceptgirokaart meer mee en verwerkten de banken tot 31 mei de laatste ingezonden acceptgiro’s. En nu? De rekening online met je bank-app betalen of via een QR-code. Koop maar een iets online, bijvoorbeeld bij Bol.com. Binnen een aantal seconden heb je met je app en QR-code betaald. Voor de wat oudere klanten die niet online zijn bestaat er, gelukkig, nog steeds de mogelijkheid gebruik te maken van de overschrijvingsformulieren. Die kreeg je vroeger standaard in een boekje thuisgestuurd en als het boekje bijna leeg was kreeg je weer een nieuw boekje. Bankieren is in de 46 jaren van de acceptgiro sterk veranderd. Alles was gratis, nu betaal je per maand een paar euro (bijvoorbeeld € 3,85 voor ING Basispakket) en dan moet ook alles nog zelf doen.
Hij is helemaal nieuw en maakte afgelopen maand zijn eerste commerciële vlucht die aanvankelijk was gepland in 2015. Ruim 8 jaar later is het dan toch zover en vloog de C919 van China Eastern Airlines onder vluchtnummer MU9191 van Luchthaven Shanghai Hongqiao naar Beijing Capital Airport. De C919 is het grootste commerciële passagiersvliegtuig ontworpen en gebouwd in de Volksrepubliek China sinds de niet meer gebruikte Shanghai Y-10, die erg veel weg had (kopie?) van de Boeing 707. De eerste vlucht van de C919 was aanvankelijk gepland voor 2015 en de eerste leveringen voor 2018. De eerste testvlucht vond met enige vertraging plaats op 5 mei 2017. China heeft een langetermijnstrategie om te gaan concurreren met de Airbus en Boeing duopolie. De C919 neemt het op tegen de Boeing 737 en Airbus 320. Het toestel wordt gebouwd door Comac (Commercial Aircraft Corporation of China Ltd.) en Comac heeft nu al 819 bestellingen ontvangen voor de C919, waarvan 10 stuks voor een buitenlandse klant (GECAS). Laat het maar aan de Chinezen over om iets te maken wat wij al langer hebben. Ze doen er een schepje bovenop en zò lijken ze een voorsprong te nemen. Met deze C919 is dat nog niet zo, maar kijk eens naar de Chines auto-industrie, die steeds meer knappe, elektrische modellen op de markt brengt en die nu ook in Europa verkrijgbaar zijn. Ooit was ik tweemaal in China en werd ik al heen en weer geslingerd door wat ik daar zag: het nieuwste van het nieuwste, toen vooral op ICT-gebied, en de oude tradities die men in ere houdt. Over de mensenrechten zullen we het even niet hebben.
Zou Poetin ook al bezig zijn met oud en nieuw? Hij wil het oude Russische Rijk herstellen en gaf in 2022 al aan dat Oekraïne als onafhankelijk land geen historisch recht van bestaan heeft. En als het niet goedschiks kan dan maar met harde hand in een ouderwetse oorlog heeft hij gedacht. Nu bijna 16 maanden later is het een puinhoop in Oekraïne en is dat land begonnen aan een tegenoffensief om de Russen te verdrijven. Waar gaat dit eindigen?
Neen, het gaat deze week niet over de jaarwisseling, als je dat soms dacht. Alhoewel, de eerste pepernoten rolden deze week, terwijl de temperaturen oplopen tot 30 graden, van de band in de pepernotenfabriek. Het waren volgens mij trouwens geen pepernoten maar kruidnoten met een omhulsel van witte of bruine chocolade. 
Hij is niet zo oud geworden (46 jaar). Per 1 juni 2023 was hij er niet meer. Eerst was het een ponskaart, die in de jaren tachtig werd vervangen door een blauw formulier die in 2002 weer werd vervangen door een geel formulier. Hij had zijn topjaar in 1995 met 300 miljoen verwerkte exemplaren. In 2022 waren er dat nog 3 miljoen per jaar. Ik heb het natuurlijk over de acceptgiro. In 1977 kwam de acceptgiro(kaart) op de markt. Bedrijven maakten er gretig gebruik van en als ze hun klanten een rekening stuurden, ging deze gepaard met een acceptgiro kaart. Invullen, ondertekenen, afscheuren en in de (gratis) envelop naar je bank sturen. Zo was het in het begin, de laatste jaren betaalden 9 van de 10 ontvangers van een acceptgiro deze via internet- of mobiel bankieren. Reden voor de producent van de acceptgiro, Currence, om er nu mee te stoppen. Per 31 maart stuurden, als het goed is, bedrijven en instellingen al geen acceptgirokaart meer mee en verwerkten de banken tot 31 mei de laatste ingezonden acceptgiro’s. En nu? De rekening online met je bank-app betalen of via een QR-code. Koop maar een iets online, bijvoorbeeld bij Bol.com. Binnen een aantal seconden heb je met je app en QR-code betaald. Voor de wat oudere klanten die niet online zijn bestaat er, gelukkig, nog steeds de mogelijkheid gebruik te maken van de overschrijvingsformulieren. Die kreeg je vroeger standaard in een boekje thuisgestuurd en als het boekje bijna leeg was kreeg je weer een nieuw boekje. Bankieren is in de 46 jaren van de acceptgiro sterk veranderd. Alles was gratis, nu betaal je per maand een paar euro (bijvoorbeeld € 3,85 voor ING Basispakket) en dan moet ook alles nog zelf doen.
Hij is helemaal nieuw en maakte afgelopen maand zijn eerste commerciële vlucht die aanvankelijk was gepland in 2015. Ruim 8 jaar later is het dan toch zover en vloog de C919 van China Eastern Airlines onder vluchtnummer MU9191 van Luchthaven Shanghai Hongqiao naar Beijing Capital Airport. De C919 is het grootste commerciële passagiersvliegtuig ontworpen en gebouwd in de Volksrepubliek China sinds de niet meer gebruikte Shanghai Y-10, die erg veel weg had (kopie?) van de Boeing 707. De eerste vlucht van de C919 was aanvankelijk gepland voor 2015 en de eerste leveringen voor 2018. De eerste testvlucht vond met enige vertraging plaats op 5 mei 2017. China heeft een langetermijnstrategie om te gaan concurreren met de Airbus en Boeing duopolie. De C919 neemt het op tegen de Boeing 737 en Airbus 320. Het toestel wordt gebouwd door Comac (Commercial Aircraft Corporation of China Ltd.) en Comac heeft nu al 819 bestellingen ontvangen voor de C919, waarvan 10 stuks voor een buitenlandse klant (GECAS). Laat het maar aan de Chinezen over om iets te maken wat wij al langer hebben. Ze doen er een schepje bovenop en zò lijken ze een voorsprong te nemen. Met deze C919 is dat nog niet zo, maar kijk eens naar de Chines auto-industrie, die steeds meer knappe, elektrische modellen op de markt brengt en die nu ook in Europa verkrijgbaar zijn. Ooit was ik tweemaal in China en werd ik al heen en weer geslingerd door wat ik daar zag: het nieuwste van het nieuwste, toen vooral op ICT-gebied, en de oude tradities die men in ere houdt. Over de mensenrechten zullen we het even niet hebben.
Zou Poetin ook al bezig zijn met oud en nieuw? Hij wil het oude Russische Rijk herstellen en gaf in 2022 al aan dat Oekraïne als onafhankelijk land geen historisch recht van bestaan heeft. En als het niet goedschiks kan dan maar met harde hand in een ouderwetse oorlog heeft hij gedacht. Nu bijna 16 maanden later is het een puinhoop in Oekraïne en is dat land begonnen aan een tegenoffensief om de Russen te verdrijven. Waar gaat dit eindigen?