Jan Smit is klaar met de kritiek op het Songfestival. Jan Smit was ook klaar met de selectiecommissie die elk jaar het nummer en artiesten kiest uit de honderden inzendingen. Hun keuze, hun nummer 1 vertegenwoordigt ons Nederlandje op het Eurovisiesongfestival, dat dit jaar in `Liverpool is gehouden. Maar Nederland is nog niet klaar met de kritiek op die selectie uit de hoge hoed van de commissie. Het selecteren van een liedje voor het songfestival moet anders, vinden velen. We hebben in de afgelopen jaren een paar keer geluk gehad met de keuze van de selectiecommissie. Die selectiecommissie bestaat uit liefhebbers en kenners van de muziek- en entertainmentbranche. Zij zetten de eerste stap door alle inzendingen te beluisteren en te beoordelen om uiteindelijk samen 1 inzending te kiezen. Eric van Stade (algemeen directeur AVROTROS), Cornald Maas (commentator, songfestivalexpert) en Jan Smit (commentator, presentator) blijven onderdeel van de selectiecommissie en ook Sander Lantinga (radio-dj) maakt nog steeds onderdeel uit van het team. De commissie wordt vanaf nu versterkt door AVROTROS-dj Carolien Borgers en presentatrice en (voormalig) radio-dj Hila Noorzai. Jan Smit heeft ondertussen deze commissie verlaten omdat hij geen voorstander was van de keuze voor Mia en Dion met het nummer Burning Daylight. 
Dat nummer is ‘toevallig’ geschreven door Duncan Laurance die in 2019 het songfestival won met Arcade. We kennen allemaal ondertussen de geschiedenis. Laat ik vooropstellen dat ik het best een mooi nummer vind, maar Mia en Dion hebben weinig uitstraling en gingen dan ook nog een paar keer vals zingen en dat is natuurlijk dodelijk. Tijdens de halve finale zongen ze anderhalve toon hoger (wel zuiver volgens commentator Jan Smit) en daarmee ging het bijzondere van het nummer en een plaats in de finale wel verloren. De act die ze opvoerden was niet spectaculair genoeg en had veel weg van wat Waylon en Ilse Delange in 2014 opvoerden met het nummer Calm After The Storm. Die bereikten toen wel de finale en werden zelfs tweede overall, maar dat was dan ook wel perfect gezongen.
Is het Eurovisiesongfestival nog wel een liedjesfestival of gaat het vooral om de act die er omheen wordt gedaan en de bijzondere, soms extreme kleding? Soms lijkt het wel carnaval met al die exotische en opvallende uitdossingen en komt het zingen, zuiver of vals, op de tweede plaats.
Het moet anders.
Ten eerste. De selectie van het nummer en artiesten moet weer in een landelijke wedstrijd, op televisie, met een vakjury en telestemmen. Laat de selectiecommissie 5 of 6 nummers uitkiezen die zij waardig vinden om ons land te vertegenwoordigen en die 5 of 6 artiesten strijden dan tegen elkaar voor uitzending naar het Eurovisiesongfestival.
Ten tweede. Het Eurovisiesongfestival moet weer een echt liedjesfestival worden met liveoptredens en begeleidt door een orkest. Een beetje opsmuk, met dansers e.d., mag maar niet te overdadig. Eén presentator op het podium is meer dan voldoende en de greenroom schaffen we resoluut af. Dat gewapper met die vlaggetjes, bah!
Ten derde. Alleen de 44 echte Europese landen mogen meedoen, dus Israël en Australië liggen uit competitie. Ben ik heel benieuwd wie voor Vaticaanstad gaat zingen!
Ten slotte. Italië, Engeland, Frankrijk, Duitsland en Spanje gaan nu ook gewoon meedoen in de halve finales en dus niet meer rechtstreeks naar de finale.
Nog even, de winnaar van dit jaar is geworden: Zweden. Loreen met Tattoo won voor de 2e keer het songfestival. In 2012 won ze met Euphoria. Volgend jaar op naar Stockholm 50 jaar nadat ABBA met Waterloo voor de eerste keer won voor Zweden. Ondertussen heeft Zweden in die 50 jaar zevenmaal gewonnen en is daarmee, samen met Ierland, het land met de meeste overwinningen. Misschien moet de selectiecommissie eens gaan kijken in Zweden hoe ze daar de selectie doen met de Melodifestivalen.
Zou Poetin naar het Eurovisiesongfestival hebben gekeken? Daar zal hij best een beetje jaloers op kunnen zijn. Wat verbindt ons wat hem niet lukt in zijn eigen landje en daarbuiten, want met oorlog maak je geen vrienden. Alweer 445 dagen gaat Oekraïne gebukt onder een onnodige agressor. Stop Vladimir, stop!
Maak er een muzikale week van!