|
Op maandagmorgen hing ik om acht uur al aan de telefoon met de garage om te kijken of ze vóór donderdag mijn zomerbanden konden wisselen voor winterbanden. Het lukte op de woensdag. Deze wisseling was nodig omdat we aan het einde van de week naar Duitsland moesten en daar zijn na 1 oktober winterbanden verplicht. De eerste dagen van de week waren min of meer standaard met op maandagmiddag mijn vrijwilligerswerk in het ADRZ, op dinsdag wat klussen en overleg van XNet, het netwerk van ex-medewerkers van De Haagse Hogeschool. Op woensdag spinnen, koffie bij Wilma en cursus Bridge in Kortgene. Deze woensdag begon al heel vroeg met het naar de garage brengen van de auto en aan het einde van de dag weer ophalen met de winterbanden. Op donderdag ging de wekker al vroeg want vandaag reizen we af naar Braunschweig in de Duitse deelstaat Nedersaksen. Daar wonen Lydia en haar kinderen. Op 30 september is haar man Gerd, vader en opa, in de leeftijd van 77 jaar overleden en een paar dagen later gecremeerd. Rond half vier zijn we in Braunschweig en nemen onze intrek in Hotel Plaza Inn. ’s Avonds gaan we natuurlijk aan de Braumeister schnitzel (soort grote cordonbleu) in het gezellige Wirtshaus Am Kohlmarkt. We drinken een Paulaner witbier en Paulaner Spezi (sinasappellimonade met cola). Op vrijdag nemen we afscheid van Gerd. Met de familie lopen we van zijn huis naar de nabijgelegen begraafplaats, waar we plaatsnemen in een volle kapel voor de uitvaart, in het Duits ‘trauerfeier’. Zoals bij ons de kist met de overledene staat opgesteld, staat hier de urn met de as op een pilaar omringd door veel bloemen en kaarsen. Muziek en toespraken (uiteraard in het Duits) lijken wel wat op wat we in Nederland ook doen. Dan gaat de begrafenisondernemer de familie en aanwezigen voor met de urn naar de begraafplaats, waar de urn wordt bijgezet in een ‘mini’ graf, die later zal worden afgedekt met een herdenkingstegel. Na het strooien van wat aarde of bloemblaadjes op de urn wordt de familie ter plekke, buiten, gecondoleerd. Na deze ceremonie rijden naar het Waldhaus Ölper voor een samenzijn. We worden ontvangen in de kleine zaal waar mooi gedekte tafels staan en waar we eerst koffie en thee drinken. Vervolgens wordt zogenaamde “Hochzeitssuppe’ (ofwel bruiloftsoep!) opgediend en daarna luxe sandwiches en diverse stukjes gebak. Die bruiloft soep is wel bijzonder en bestaat uit bouillon met daarin stukjes asperges, blokjes ei en gehaktballetjes. Lekker? Nou, laat ik het zo zeggen: Ik heb het gegeten, maar thuis ga ik het niet maken. We nemen afscheid van de familie en rijden weer zeshonderd kilometer terug naar Zeeland. Op zaterdag ‘vergaderen’ we met de Kamperlandse leuksten over allerlei activiteiten in de komende maanden, zoals een arrangement voor de ‘40-45 de musical’ in Barneveld. Het was weer heel gezellig en we hebben leuke vooruitzichten. Maak er een nuttige week van. |
Freek de Jonge was zondagmiddag in Wissenkerke in Zaal Onder de Toren om te vertellen over de perikelen bij de totstandkoming van zijn laatste verschenen boek ‘De Zeeuwse jaren’. Freek las fragmenten voor, vertelde over de context en beantwoordde vragen. Vijfenzeventig minuten Freek waren zo voorbij en zeer amusant. Bij mijn verjaardag in september had ik het boek van Freek cadeau gekregen. Ik heb nog geen letter in dat boek gelezen, want ik zit nu midden de biografie van Youp van ’t Hek: ‘Je leven spelen’. Zodra deze uit is ga ik het boek van Freek lezen. Na de voorstelling heeft Freek mijn boek, dat ik had meegenomen, gesigneerd met de toevoeging: ‘voor Cees met een c’. Dat lijkt een beetje op de Cock met ceeooceekaa uit de boeken van Baantjer, de schrijver van mijn favoriete serie detectives. Freek heeft me wel zo nieuwsgierig gemaakt dat ik het boek graag snel wil gaan lezen, maar eerst Youp uitlezen. Dat kan overigens nog wel even duren, want ik heb nog ruim vierhonderd van de bijna zeshonderd pagina’s te gaan. 