We hebben een nieuwe lappenpop in huis. Lappenpop? Jawel een echte Ragdoll uit Zaandam. Overgenomen van een jong gezin waar Benolly, 6 jaar, niet meer paste. Na het verlies van onze Pip, is Nolly, zo noemen we haar, onze nieuwe huisvriendin. Ze is nu begonnen aan het gewenningsproces in haar nieuwe omgeving. We houden haar de eerste paar weken binnen en nu ook nog even gescheiden van Jip. De eerste ontmoetingen tussen hem en haar zullen nog wel spannend worden. Wordt het blazen, grommen miauwen, krabben, stilstaan of gewoon naar elkaar kijken? We zijn erg benieuwd hoe dat zal gaan en of ze uiteindelijk samen kunnen leven. Iets over de Ragdoll als kattenras. Een ras ontwikkeld in de Verenigde Staten. Ragdolls zijn forse katten met een halflange, zijdezachte vacht in colourpoint-aftekening al dan niet in combinatie met wit (soms wordt ook effen-gekleurd toegestaan). Ragdolls zijn selectief gefokt uit langharige huiskatten met een kalm en meegaand karakter, vandaar dat ze zijn vernoemd naar een lappenpop (ragdoll in het Engels). Ze staan dan ook bekend als vrij rustige, sociale en aanhankelijke katten. Nolly en Jip worden onze nieuwe JipNollya, maar Pip gaan we niet vergeten!
Het theaterseizoen is weer begonnen en zo was ik deze week bij een voorstelling van Hans Dorrestijn in ons dorpshuis in Wissenkerke. Ik had Hans wel eens gezien op tv en in de bladen. Wat me bijstaat is dat hij een sikkeneurige maar wel komische man is die niet van optreden houdt. En toch doet hij dat al jarenlang, eerst samen met Frans Ehlhart en later met Martin van Dijk en nu doet Hans het helemaal solo. Over Martin van Dijk nog even. Die was o.a. de pianist en zanger in het programma Met het Mes of Tafel tot hij in 2016 overleed (52). Zijn plaats werd ingenomen door zijn broer Klaas van Dijk, tandarts van beroep, die de vaste begeleider was van Paul van Vliet.
Dorrestijn werd in Ede geboren. Zijn vader Hendrik was actief in het verzet en stierf in 1942 in kamp Amersfoort. Hierna groeide hij op bij zijn stiefvader, die een grote inspiratiebron was. Dorrestijn doorliep de kweekschool en studeerde Nederlands aan de MO-lerarenopleiding in Amsterdam. Hierna was hij zeven jaar lang leraar op het Wagenings Lyceum. In 1975 ging Dorrestijn, nu 83 jaar, aan de slag als tekstschrijver en cabaretier. Zijn voorstelling. ‘’t Houdt een keer op’, duurde slechts 80 minuten, maar zat boordevol bizarre anekdotes, verhalen, gedichten en liedjes, waarbij hij zichzelf begeleidt op de piano. ‘t Houdt een keer op, was een show vol kleine en grote rampspoed. Gortdroog en ietwat zwartgallig, precies zoals je van Dorrestijn gewend bent. Het was veel lachen geblazen. Toen Hans opkwam deed hij dat met een stapel papier in zijn handen en 90 procent van zijn teksten las hij voor, stokstijf staand op een vaste plek op het podium. Gek, denk je eerst, maar je raakt er snel aan gewend en uiteindelijk stoort het niet meer en dat vanwege de sterke inhoud van die teksten. Na een goed halfuur zegt hij dat men adviseert dat er meer dynamiek in zijn optreden zou kunnen. Dan doet hij een flinke stap opzij en daarmee voldoet hij aan het verzoek van het publiek. Even later stapt hij weer terug naar de oorspronkelijk plek omdat hij zich daar toch behaaglijker voelt en leest gestaag zijn teksten voor. Tussendoor gaat hij wel op en neer naar de piano, maar ook daarachter speelt en zingt hij haast stoïcijns zijn bizarre en grappige liedjes. Bijzondere voorstelling, waarbij ik flink heb gelachen en vaak dacht waar haalt die man dat vandaan. Dat hij goed in taal is bewijst wel het feit dat hij teksten schreef voor Herman van Veen, Joost Prinsen, Jenny Arean, Adèle Bloemendaal en voor de cabaretgroep Don Quishocking. Voor het album Zing je moerstaal dat als boekenweekgeschenk van 1976 door Ad Visser werd bedacht en geproduceerd schreef hij Perpetuum mobile. In de jaren zeventig schreef Dorrestijn samen met Willem Wilmink ook voor diverse radio- en televisieprogramma’s als Wij en de Wereld, de Panorama Woensdagshow, De Stratemakeropzeeshow en J.J. De Bom voorheen De Kindervriend. Hans Dorrestijn, een bijzonder mens en unieke cabaretier. Leuk om hem nog eens te hebben gezien in het theater.
Zou Poetin weleens naar het theater gaan en daar lachen? Dat zal wel heel bizar zijn trouwens, als je je land in een oorlog stort met het buurland en dood en verderf zaait onder de Oekraïners en eigen volk. Ga maar liever aan de onderhandelingstafel zitten voor een stukje vrede.
Maak er een dolle week van!