|
Vorige week nog hebben we op Schouwen-Duiveland een flink rondje gefietst bij een heerlijk zonnetje en weinig wind. Ruim 40 km en dat in een paar uurtjes en met een beetje ondersteuning van de ‘e’ op onze fiets. Uiteraard hebben we onderweg terrasjes gepakt voor koffie en de lunch. Verder moeten we nog meer kilometers gaan maken op één dag, zeg zo’n 60 km.
Waarom dat dan? Nou als we bijvoorbeeld hadden mee willen doen aan de Giro di Schouwen-Duiveland vanuit Zierikzee dit weekend. Helaas waren de voorbereidingen te kort en moeten we meer kilometers gaan maken. We hadden kunnen kiezen voor de route van 25 km, maar de uitdaging zat dan toch in de routes van 50 of 100 km. Een nog grotere uitdaging zou zijn De Giro d’Italia voor E-bikes. “De Giro d’Italia voor E-bikes?”, hoor ik je vragend uitroepen. Jazeker. Naast de ronde voor professionals, die dat allemaal doen op een gewone, nou ja gewone, racefiets, is daar de Ronde van Italië voor e-road bikes. Gedurende 18 etappes gaan 15 teams van 6 wielrenners, amateurs en bekenden, elke dag van start voor een etappe van gemiddeld 60 km op een fiets met een ondersteunende elektrische motor. Maar hoe creëer je een wedstrijdvorm voor gemotoriseerde fietsen die vermoeide benen kan overwinnen? In 2019 bedachten de organisatoren van Giro E drie uitdagingen voor de renners. Renners moesten een vooraf bepaalde gemiddelde snelheid aanhouden over bepaalde secties zonder de hulp van een snelheidsmeter. Ze moesten de hoogste maximale snelheid behouden over getimede secties en vervolgens strijden om sprints. In de autosport wordt er ook al geracet met elektrische bolides in de Formule E, maar van wielerwedstrijden op e-bikes had ik niet eerder gehoord. Ik zag dit tijdens de verslagen deze week van de Giro d ’Italia voor profs op echte racefietsen. Tijdens de reportages op Eurosport zag ik elke dag de finish van de e-bike etappe. In totaal rijden de e-bikers in 18 etappes ruim 1000 km. Willen we daaraan gaan meedoen, als dat al zou kunnen, dan moeten we in training en veel kilometers maken. Ook moeten we leren te fietsen zonder tussenstops op een terrasje en leren eten en drinken vanaf de fiets middels de bidon en voedselrepen. Wel veel 1000 km en zonder tussenstops niet zo gezellig. Misschien toch volgend jaar meedoen aan de giro van Schouwen-Duivenland? In het begin zei ik dat we ruim 40 km hadden gefietst in een paar uurtjes. Die profs in de Ronde van Italië doen dat, zonder hulpmotor en soms bergop binnen het uur en dan doen ze dat ook nog eens vijf uur achter elkaar per dag. Respect! Maak er weer een sportieve week van. |
